Heel langzaam wordt het voorjaar....
Ik kan niet wachten om straks de eerste zaailingen op te zien komen en vraag me dan altijd af of ze het zullen redden. Het gevaar van verdroging door een te dikke strooisellaag ligt op de loer. Een ree of konijn dat honger heeft. De zaailingen zijn er bij de honderden, zo niet duizenden. Het zal de zaailing niet veel uitmaken of deze kan uitgroeien tot een volwassen boom, als de soort zich maar voortplanten en zich van een blijvende plek in het bos kan voorzien.
Maar naast bedreigingen zijn er ook veel kansen voor de zaailing. Gebruik makend van het voedsel dat hij van de moederboom meekreeg, een goede wortel maken en verbinden met een gezonde bodem waarin vocht en voeding voorhanden zijn. Een netwerk van mycorrhiza (bodemschimmels) om op aan te sluiten en een vliegende start te krijgen. Als nieuwe ondernemer, met mijn net opgestarte bedrijf, zie ik de vergelijking met een zaailing. Ook ik zie de gevaren van droogte en vraat, maar liever zie ik de kansen om mij te vestigen en ontwikkelen. Een jonge vrucht die voor het eerst wortel schiet, maar in zijn genen het collectieve geheugen van de soort met zich meedraagt en vanaf het eerste moment precies weet wat hij doen moet. Dat geeft vertrouwen en een enorme lading energie. Geworteld in een zachte, vochtige bodem, de fundamenten van je bestaan in balans. Geen duizendste den in een monotone dennencultuurakker, maar een stralend individu in een structuurrijk bos.
